A Voz dos Carraos

Cando Antonio Reigosa me convidou a participar en A Voz dos Carraos non coñecía exactamente en que consistia este críptico título dunha revista oral que editaba o Museo Provincial de Lugo. Só imaxinaba que un acto deseñado por un guionista dunha Galicia encantada e inventor de deliciosas fábulas e lendas, tiña que ter ambiente de maxia e invocación de seres míticos. Así foi dalgunha forma, unha inesquecíble velada de marabillosas páxinas visuais, poéticas,escénicas ou musicais que se axitaban co vento silencioso e salgado dese santuario de mar e memoria que é o Museo de San Cibrao.

Foi tamén unha colección de olladas diversas e fermosas, Jesús Amor, xeometría, serena e retranqueira...Noemí cun mirar vivo, áxil, vixiante de soños...Carmen Dor de ollos mariños, profundos que conducen unha voz de maré viva e fiestras revoltas por tormentas...Isidro Novo que fita dende a bitácora ante furiosas ondas e versos verquidos con enerxía...os títeres de Spaghetti con ollada escura de soño e pingueiras con ritmos divertidos.
..E finalmente a ollada do público, recíproca e cómplice que é a capa, contracapa e única encadernación desta revista oral. Vivencias, como dicia Carmen Lago, xerente da Rede Museística, que desaparecen cando se corre o telón e se oscurece o Museo. Da un pouco de pena que teña que concluir esta xoia efímera pero aínda queda a nosa memoria, máis duradeira que a luz da pantalla ou o papel...unha revista de olladas e voces eternas, o soño de calquera editor.