jueves, 6 de noviembre de 2008

elegancia acesa


Puiden ser espectador e aprezar ese xeito. Sentarse na butaca e observar a interpretación privilexiada a pesares da intranscendencia da historia e as limitacións da separata. Non era o mellor ambiente e material para reiventarse pero hai actrices que sempre iluminan por si mesmas a escuridade do escenario. Con vigor, ritmo, honestidade e elegancia...elegancia para marcar a posición as miradas e os pasos de zapatos vermellos. Debe ser esa etiqueta que non se prodiga pero mitifica as dramaturxias, algo así como "a gran dama da escena..." que encabeza carteis co prestixio adquirido e a madurez necesaria. Era María Barcala, Teatro do Atlántico, coa obra A bombilla máxica.

Archivo del blog