sábado, 24 de mayo de 2008

golpes marabillosos


A Billarda hospedou a Valadouro na súa itinerancia deportiva polo norte de Galicia, si, a billarda elixiu o val para facer resoar o golpes de madeira na procura do seu hoco no lecer dos galegos. O traballo do "staff" billardeiro no propósito de estender este xogo tradicional é exemplar e maís cando no conta polo momento con comercios ou patrocinios comerciais ou administrativos.
Achegueime a pista do colexio coa curiosidade e os prexuizos típicos da ignorancia, imaxinando que este xogo era un pasatempo sobrevalorado en movementos culturais e sociais como o blogomillo dunha Galicia reivindicativa do autóctono, tradicional e popular, todo envolto nun ambiente festivo de humor retranqueiro e estética ao estilo bravú que podedes ver por aqui . A pé de cancha aprecias un deporte verdadeiramente senlleiro en canto as esixencias, condicións da práctica e afectos do público.
Non se precisa ser especialmente forte nin veloz, non se require un físico privilexiado nin se rexeita un inferior que te descarte de inicio. Non marxina a individuos por ter idade avanzada, podendo ser figura dos vinte aos sesenta anos, tampouco se discrimina ás mulleres que poden darlle co palán tan virtuosamente como os varóns.
Falando doutros conceptos, a súa práctica non obriga a un dispendio económico sendo as súas ferramentas sinxelas pezas de madeira.
Non hai un regulamento complexo ou polémico nin árbitros os que culpabilizar ou inxuriar.
É pola tanto unha disciplina democrática, igualitaria e entretida nun ambiente de convivencia amistosa que remata coa merenda familiar destes amigos billardeiros. Non sei se unha vez vencida a ignorancia podo asumir o lema voluntarista: outro deporte é posible...e engadiría unha posdata: outros deportes son posibles...co espírito da Billarda

jueves, 15 de mayo de 2008

A función dos mediocres


Júntanse las fiestas de verano, o ya en las casas de contratación del barrio, o ya en los portales de las iglesias, a la prima noche, y desde allí gobiernan el mundo, dicen su parecer de las viudas, acuérdanse de las solteras y no perdonan a las religiosas; califican ejecutorias,desentierran linajes, resucitan rencores, entierran buenas opiniones y consumen casas de gula, fin y paradero de toda su plática.

-El señor Banjo fue despedido ayer
-¿Él despedido? Pensé que era una de las principales estrellas de nuestra televisión. ¿No es cierto que mucha más gente le conoce a él que a los ministros del Gobierno?
-Es extraño- dijo Si- Cuando Ira estaba metido en esos líos, la red de televisión decidió que el señor Banjo no es lo bastante decoroso para un programa como nuestra herencia y le rescindieron el contrato. Le han dado trece semanas de sueldo y a la calle [...]
-Tom- asintió- ¡que compleja es la cultura moderna! Maitland se hubiera sentido intrigado. La ascensión y caída del señor Bango, la exaltación del orangután, el culto al Pongo Pygmaeus, el dios moribundo, todo aquello era un fenómeno que los arqueólogos futuros tendrían que examinar e interpretar. Aquel mono ganaba mil ciento cincuenta dólares semanales, dinero suficiente para mantener a la tribu tapapa, suficiente incluso para evitar su extinción [...] era preciso creer, como creía Maitland, que aquellos potentes grupos atontadores tenían una misión dentro del complejo panorama contemporáneo.

O ser humano mantén unas pulsións esencialmente constantes en diferentes etapas da súa evolución, aínda que adaptados as circunstancias ambientais e coxunturais. Ahí están durmintes e preparadas para se manipuladas e xestionadas por quen lles quere obter algún proveito.
Novelas Ejemplares /Miguel de Cervantes. 1613
Los Devoradores de Lotos/Gerald Green. 1959

Imaxe de Paul Kolsti en WittyWorld

Archivo del blog