As formas de reinterpretar esa arte da repetición que é a cultura, teñen tecidos moi distintos en cada caso que validan ou non a distinción, a orixinalidade, a especialidade fronte o cliché, o refritido, o común, a vulgaridade...
La Doppia Ora, un filme italiano de intriga, suspense (ou o que vostedes queiran porque parece transitar nas fronteiras de varios xéneros), plantexa como de xeito aparentemente fortuito, dúas persoas solitarias, unha camareira de hotel e un vixiante de seguridade, ex-policia, atopanse nunha velada de citas rápidas e empezan a sair xuntos.
A excusa argumental ven inserida no título: unha hora dobre na que podes pedir un desexo. Aqui o argumento pega un xiro sobrenatural sobre unha trama que asoma de xeito realista e ritmo pausado.
Curiosamente o macguffin máxico é sabia e progresivamente exposto se caer na tentación do efectismo e provocando no espectador unha escéptica dúbida sobre os acontecementos estraños que a protagonista femenina padece.
Esta, unha soberbia Ksenia Rappoport, gañadora da Copa Volpi á mellor interpretación femenina, é unha muller, aparentemente (adverbio que non "spoileriza"), enigmática, triste, solitaria, sumida nunha rutina ensoñadora onde o futuro non semella ter percorrido.
O Vixiante, Filippo Timi, parece atopar por fin en Sonia, a muller no que encher o baleiro emocional da súa viuvez. Cando mira o reloxo, A doppia Ora, cúmprese o seu desexo. Pero hai unha seconda doppia ora, e esta vez é a oportunidade de Sonia.
A solución ao misterio é resolto cun guión estupendamente ben armado no que non chirria esa previa atmósfera de pesadelo. O final é incerto e non previsible, mesmo pode ter máis dunha observación non tan obvia.
Sempre é refrescante atopar historias que non asumen os estereotipos tan mallados do xénero e que demostran que o cine europeo, neste caso o italiano, é máis brillante cando adopta unha cultura propia e non imitativa da escola hollywoodense.
A película dirixida polo debutante realizador de videoclips, Giuseppe Capotondi, foi nominada ao León de Ouro no Festival de Venecia de 2009.
No hay comentarios:
Publicar un comentario