Telemétrica, outra visión

A mellor compra que fixen no pasado 2012 foi unha cámara telemétrica marca Yashica Electro GSN a través de Ebay. Quería algo diferente ás dúas réflex que tiña, unha dixital e analóxica (Canon Eos 20D e Canon Eos 300 respectivamente). Sempre oira con mestura de feitizo e envexa, a experiencia de fotografíar cunha telemétrica, obxectivos de calidade, moi luminosos, sistemas de preciso enfoque, nula trepidación, discretas...Por suposto non era factible unha aproximación ao formato da man do elitismo Leica ou nun segundo chanzo de exclusividade Zeiss Ikon ZM ou a fermosa Konica Hexar RF. Tampouco me atrevía a experimentos como a Contax G2 que dependian máis de sistemas electrónicas ou no polo oposto Voigtlander Vito, auténticas xoias que tiña medo do seu estado despois de tantos anos. Por outro lado o meu presuposto non me permitía tolerías cun sistema descoñecido para min e menos tendo en conta que falamos de fotografía de película, un mundo en implacable decadencia.
As opcións máis económicas xiraban arredor dunha Canonet (demasiada fartura e fidelidade a unha marca) Olympus 35 RD, Yashica (opción elixida), Zorkis e demais soviets e mesmo a famosa "Leica-Texas" unha RF descomunal que funciona co formato 6x9 e produce negativos que equivalen aos naipes da baralla.

Yashica Electro 35 GSN

Se te equivocas, que sexa con pouca pérdida, lembremos os casos dunha lupa como alargador de pene e un ladrillo como Iphone  no inmenso zoco que é Ebay.
Pero aínda queda xente boa en internet! vin unha Yashica Electro GSN que se subastaba por un tipo alemán en Colonia (os alemáns parecen fiables, non? as fotografías do produto, grandes, nidias, luminosas...non diferían moito do que debeu ser esa cámara en calquer escaparate a principios dos 70, perfecta, nin unha raia no corpo metálico, unha lente limpa, a funda como se fora desabrochada un par de veces a modo de comprobación. Nin unha nimia raia no brillante corpo metálico nun unha rozadura nas partes recubertas con vinilo, a lente, limpa, clara sen marcas nin por suposto fungos, o visor na mesma tónica, os mandos suaves e de inmediata resposta, diales, disparador, anel de enfoque...Unha auténtica xoia estética moi de moda pola onda retro que impera no deseño das cámaras dixitais EVIL ou telemétricas. A gran pregunta é: tiña a un prezo razoáble un fermoso aparello decorativo dos 70 pero sen ningunha funcionalidade? Home...un honrado e probo cidadán alemán vendendo un confiable produto da enxeñería e tecnoloxía nipona. Non me sexan desconfiados. Pero comprendo a incerteza nesta época de obsolescencias programadas (paranoides ou non) e nun mundo que só pensa en refugar e renovar. Na imaxen comproben o que a cámara, a vella e popular no seu tempo point and shot pode rendir no ano 2012-ata que a pila de mercurio (contaminante, eso si, aguante). (1)
O comportamento impecable, robusta, pesada, (3/4 de kg, factor negativo), ergonomía, simplicidade, o silencioso diafragma, a veces pensas en que non disparaches realmente a instántanea, acostumado ao ka-ta-klac da réflex son algunha das características desta camera eficaz que ten un rendemento especialmente brillante nos interiores e nos ambientes oscuros co seu Yashinon  45 mm 1.7. Unha auténtica xoia na que hai que afacerse a pantalla de enfoque do telemetro que crea imaxe dobre nunha mancha dourada que hai encaixar sobre o perfil do obxecto a enfocar pero que despois reportar moitas satisfaccións impresas en 35 mm.

PD Entereime de que poden ser sustituidas por un orixinal adaptador.